هپاتیت ب

: 15 آذر 1391; 18 دی 1398; بازدید: 17250; امتیاز:

( 0 Rating )

هپاتیت ب

امتیاز کاربران

مقدمه

هپاتیت (به انگلیسی: Hepatitis) به معنی التهاب کبد است و انواع مختلفی دارد که بعضی ازآنها قابل سرایت هستند و برخی مسری نیستند.

بیماری هپاتیتیکی از شایعترین بیماریهایعفونی در دنیا و نهمین علت مرگ در سراسر جهان است. تقریبا 350 میلیون نفر حامل آنویروس هستند که تقریبا یک سوم آنها به بیماریهای پیشرفته کبدی مبتلا می‌باشند. 75درصد از حاملین ویروس در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند.

هپاتیت B بوسیلهویروس HBV بوجود می‌آید. می‌توان افراد را علیه این بیماری واکسینه کرد. اینویروس درخون ، منی و مایعات واژینال وجود دارد و از طریق تماس جنسی ، وسایل آلوده تزریق دارومنتقل می‌شود.

ویروس هپاتیت ب

زنان باردار آلوده می‌توانند از طریق جفت یا در موقع زایمان ، ویروسرا منتقل کنند. میزان HBV در خون نسبت بهویروس هپاتیت Aبیشتر است و همین باعث انتقال راحت‌تر آن می‌شود. هپاتیت B منتقل شده از مادربه نوزاد در موقع تولد می‌تواند به دو شکل مزمن و حاد دیده شود. مزمن یعنیدستگاه ایمنی بدن تا 6 ماه نمی‌تواند ویروس را شناسایی و نابود کند، در حالی که ویروسبرای ماهها و سالها درکبد باقی مانده و به فعالیت وتکثیر ادامه می‌دهد.

ویروس هپاتیت ب

این باعثسرطان کبد و آسیب آن می‌شود. کمتر از 10 درصد بزرگسالان بیماری را به شکل مزمن نشانمی‌دهند، در حالی که این رقم در کودکانی که در موقع تولد آلوده شده‌اند به 90 درصدو در نوجوانان به 30 - 25 درصد می‌رسد.

خطر ابتلا به ویروس در بزرگسالان بستگی بهسلامتی دستگاه ایمنی دارد. برای مثال افرادی که دستگاه ایمنی آنها به دلایلی مانندپیوند عضو،دیالیز ومشکلات کلیوی،شیمیوتراپی وایدز تضعیف شده استبیشتر از افراد سالم مبتلا می‌شوند. گزارشها نشان داده است که 90 درصد افراد مبتلابه ایدز به هپاتیت آلوده شده‌اند و از این تعداد 15 درصد ، آن را به شکل مزمن نشانمی‌دهند.

هپاتیت B یک بیماری ویروسی است که از طریق تماس با خون و ترشحات بدنافراد مبتلا منتقل می شود. این بیماری معمولا خود به خود بهبود یافته و عوارض درازمدت کبدی ندارد. اكثر افراد مبتلا به هپاتيت B حاد مي‌شوند كه در اين موارد اكثربيماران خودبخود بهبود مي‌يابند. این بیماری در عده کمی حالت مزمن پیدا کرده و فردناقل بیماری می شود و ی می تواند بیماری را به دیگران منتقل کند. تعداد کمی از اینافراد در آینده دچار عوارض بیماری مانند سیروز یا هپاتوسلولار کارسینوما میشوند.ویروس‌های هپاتیت ب نوعی از ویروس هپاتیت است که در کبد انسان جایگزین شده وتکثیر می‌نمایند مواد تولید شده توسط این ویروس‌ها به گردش خون می‌ریزد. انجامآزمایشات خونی حساس، تکثیر ویروس در بدن را مشخص می‌نماید. کسانی که ویروس هپاتیت برا به مدت بیش از شش ماه در خون شان داشته باشند ناقل این بیماری هستند. این افرادحال عمومی خوبی دارند و گاهی با انجام آزمایشات نیز اختلالی در کار کبد دیدهنمی‌شود. در چنین شرایطی ویروس به صورت مسالمت آمیز در داخل بدن وجود دارد ولی بهکبد آسیبی نمی‌رساند در صورت انتقال ویروس هپاتیت ب از مادران آلوده به نوزادان،احتمال باقی ماندن عفونت و ناقل شدن نوزادان زیاد است و عمده ناقلین هپاتیت ب درکشور ما شامل این موارد است.

بیماری حاد هپاتیت ب در ۹۰ درصد به طورخود به خود بهبودی یافته و ویروس هپاتیت ب نیز به صورت کامل از بدن دفع شده و خارجمی‌شود. ولی در ۱۰ درصد موارد ویروس در بدن باقی مانده و حالت ناقل هپاتیت ایجادمی‌شود.عامل بیماری هپاتیت در خون و همه ترشحات بدن (مانند بزاق، عرق و...) افرادناقل وجود دارد البته این ویروس تا به حال در مدفوع یافت نشده‌است. بهترین راهپیشگیری از ابتلا به این بیماری، شناخت راه‌های انتقال آن است. تنها مخزن این ویروسانسان است و انتقال آن از فرد آلوده به فرد سالم می‌باشد. در قدیم مهم‌ترین علتابتلا به هپاتیت ب استفاده از خون و فرآورده‌های آن بوده‌است ولی امروزه با آزمایشخون می‌توان این آلودگی را مشخص نمود و به همین خاطر خون‌ها مورد بررسی قرار گرفتهو انتقال این بیماری از طریق خون دیگر به آسانی صورت نمی‌گیرد.

کارکنانبیمارستان‌ها، پزشکان، پرستاران و مراقبین بهداشتی که در تماس با بیماران و یا خونآنها هستند، در معرض عفونت هپاتیت و انتقال آن قرار دارند و به همین دلیلواکسیناسیون هپاتیت ب و رعایت دستورات بهداشتی و مراقبتی در این دسته از افراد توصیهمی‌شود.

چه افرادی در معرض خطر بیشتری به ابتلاء به هپاتیت هستند؟

کارکنانمراکز پزشکی اعم از دانشجویان گروه پزشکی، جراحان، پزشکان، پرستاران، ماماها،دندانپزشکان، کمک دندانپزشکان، بیماران تحت دیالیز، کارشناسان و تکنسین‌هایآزمایشگاههای تشخیص طبی، پرسنل مؤسسات نگهداری کودکان عقب‌افتاده و خانه سالمندان،دریافت کنندگان محصولات خونی و خانواده فرد مبتلا، پرسنل زندان ، مسافران و غیره کهدر معرض خطر آلوده شدن با فرآورده های خونی و مایعات بدنی آلوده هستند، افراد درمعرض خطر هپاتیت B هستند و باید واکسن دریافت کنند.

ایمن سازی علیه بیماری «هپاتیت ب» برای گروههای پرخطر

نوبت	زمان تزریق
اول	در اولین مراجعه
دوم	یک ماه بعد از نوبت اول
سوم	شش ماه بعد از نوبت اول

برنامه ایمن سازی کودکان با توجه بهشرایط اپیدمیولوژیک کشور 2ماهگی و 6 ماهگی:

حداقل فاصله بین نوبت اول و دوم هپاتیت ب یک ماه

حداقل فاصله بین نوبت دوم و سوم هپاتیت ب یک ماه

نشانه‌های بیماری

تمام افراد آلوده شده با این ویروس علایم بیماری حاد رانشان نمی‌دهند. 40 - 30 درصد افراد آلوده شده علامت خاصی را نشان نمی‌دهند. معمولاعلایم حدود 6 - 4 هفته بعد از ورود ویروس بروز می‌کند. مانند هپاتیت A افراد آلودهشده با ویروس هپاتیت B حاد احساس بیماری می‌کنند و قادر به انجام کاری نیستند. کمتراز یک درصد افراد آلوده این بیماری را به شکل خیلی شدید و سریع نشان می‌دهند کهمنجر به از کار افتادن کبد و مرگ می‌شود.

اگر دستگاه ایمنی نتواند بیماری راتا 6 ماه مراقبت کند، شخص علایم هپاتیت مزمن را نشان می‌دهد. نشانه‌های هپاتیت مزمنمشابه هپاتیت حاد می باشد. معمولا در افرادی که چندین سال است مبتلا به بیماری هستندگروهی از علایم اضافی را نشان می‌دهند. این علایم شاملکهیر ،جوشهای پوستی ،آرتریت، سوزش یا مورمور کردن در بازوها وپاها (Polyneuropathy) می‌باشد.

چگونگی تشخیص هپاتیت B

اولین راه تشخیص استفاده از آزمایش خون است کهآنتی ژنها وآنتی بادیهاکه بوسیله دستگاه ایمنی درمقابل ویروس ساخته می‌شود را مشخص می‌کند. آزمایشهای ضروری برای تشخیص آلودگی ،تشخیصآنتی ژن( HBSAg آنتی ژن سطحی B )ودوآنتی بادی HBS (آنتی بادی مربوط بهآنتی ژن سطحی) وآنتی بادی HBC (آنتیبادی مربوط به آنتی ژن مرکزیB )می‌باشد.

آزمایش با ویروس HBV

بوسیله آزمایش بار ویروسی می‌توان تعداد ویروس را درخون مشخص کرد. اگر بار ویروسی بیشتر از صد هزار نمونه در میلی‌لیتر باشد نشان دهندهفعالیت ویروس در کبد می‌باشد. وقتی بار ویروس از این مقدار بالاتر رود و آنزیمهایکبدی نیز افزایش یابد درمان باید شروع شود. اگر تعداد کمتر از این مقدار باشد و HBe Anti مثبت و HBeAg منفی باشد باید دستگاه ایمنی را کنترل کرد. در این حال نیز ویروسمی‌تواند منتقل شود.

آزمایش آنزیمی کبدی

آزمایش آنزیم کبدی میزان آنزیمهای کبد مانندآلانین آمینو ترانسفراز (ALT) وآسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) را مشخص می‌کند. افزایش این آنزیمها نشانه آسیب کبد است. در هپاتیت حاد این آنزیمها افزایش پیدامی‌کند ولی موقتی است و ندرتا مشکلات دراز مدت کبدی بوجود می‌آورد. در هپاتیت مزمنمقدار ALT کبد به شکل دوره‌ای یا دائمی افزایش می‌یابد و خطر آسیبهای کبدی دراز مدترا افزایش می‌دهد.

بیوپسی کبد

این روشها میزان آسیب کبدی را مشخص نمی‌کنند به همین دلیل ازبیوپسی کبد استفاده می‌شود. بیوپسی برای افرادی که بار ویروسی خیلی بالاتر از صدهزار دارند و آنزیمهای کبد در آنها افزایش پیدا کرده است استفاده می‌شود.

? What is a biopsy

A biopsy is the removal of a sample of tissue from the body for examination. The tissue will be examined under a microscope to assist in diagnosis. Therefore, only very small samples are needed

بیوپسی برداشتن نمونه از بافت را از بدن برای معاینه است. بافت را در زیر میکروسکوپ برای کمک به تشخیص مورد بررسی قرار خواهد شد. بنابراین، تنها نمونه های بسیار کوچک مورد نیاز است.

بیوپسی به معنی نمونه برداری از بافت ها است. بیوپسی روشی تشخیصی است که به توسط آن پزشک مقداری از بافت بدن را خارج کرده و برای بررسی به آزمایشگاه بافت شناسی می فرستد. در آزمایشگاه بافت شناسی یا پاتولوژی پزشک متخصص پاتولوژیست بافت های ارسالی توسط پزشک را در زیر میکروسکوپ بررسی کرده و بیماری های احتمالی را که در بافت وجود دارد تشخیص داده و به پزشک گزارش می دهد. بیوپسی به چند طریق انجام می شود:

•بیوپسی با سوزن Needle biopsy :

در این روش پزشک ابتدا پوست بیمار را بی حسی موضعی می دهد و سپس یک لوله ظریف را از راه پوست به عضو مورد نظر می فرستد و تکه کوچکی از بافت آنرا جدا کرده و با لوله به بیرون می کشد.

•بیوپسی باز Open biopsy :

در این روش پزشک با بی حسی موضعی یا بی هوشی عمومی پوست را شکاف داده و بافت های دیگر را کنار می زند تا به عضو و بافت مورد نظر برسد. سپس تکه کوچکی از آن را برداشته و مجددا پوست را ترمیم می کند.

•بیوپسی کلی Excisional biopsy :

مانند روش قبل است با این تفاوت که پزشک جراح تمام بافتی را که به نظرش غیر طبیعی است خارج می کند. از این روش بیشتر در تومور ها استفاده می شود. با این روش کل تومور برداشته شده و به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده می شود.

ارتباط هپاتیت B و ایدز

بزرگسالانی که به ویروس هپاتیت B آلوده شده‌اندکمتر از 10 درصد احتمال دارد آلودگی را به شکل مزمن نشان دهند ولی اگر شخص به ایدزمبتلا باشد این احتمال به 25 درصد می‌رسد. زیرا این افراد دستگاه ایمنی ضعیفیدارند. در افراد مبتلا به ویروس ، پاسخ به هپاتیت ضعیف شده یا از بین می‌رود. اینموضوع باعث فعال شدن ویروس می‌شود و در نتیجه خطر آسیب کبد را افزایش می‌دهد. ارتباط بین ایدز و شدت هپاتیت کاملا معلوم نیست ولی گزارشها نشان داده است که درافراد آلوده با هر دو ویروس خطر ابتلا بهسیروز کبدیبیشتر می‌شود و بار ویروسیبالاتر می‌رود. همچنین در این افراد خطر از کار افتادگی کبد دو برابر می‌شود.

درمان هپاتیت B

فرد مبتلا به نوع حاد بیماری احتیاج به درمان ندارد ومی‌تواند با استراحت وقرصهای ایبوپروفنو نوشیدن مایعات بیماری را تحت نظر قرار دهد. درمان فقط برای افراد مبتلا به هپاتیتمزمن تجویز می‌شود. هدف از درمان ، کاهش بار ویروسی و سطح آنزیمهای کبد می‌باشد. اگر آنتی ژنهای HBSAg و HBeAg از خون پاک شوند درمان متوقف می‌شود.

به طور خلاصه سه راه عمده زیر راه‌های اصلی انتقال هپاتیت بمی‌باشد:

راه‌های انتقال

از مادر آلوده به نوزاد (در ایرانشایع‌ترین راه است.)

از راه تزریق (تزریق خون، اعتیاد تزریقی، حجامت، خالکوبیو...)

از راه جنسی (اگر همسر فرد ناقل واکسینه نشده باشد حدود ۵ درصد احتمالانتقال وجود دارد که با تزریق واکسن این احتمال به حدود صفر می‌رسد.)

درمان

درمان عفونت ويروسي هپاتيت B بستگي به ميزان فعال بودن ويروس وميزان در خطر بودن شما براي آسيب‌ كبدي مانند «سيروز» دارد. هپاتيت B حاد معمولاًخودبه‌خود بهبود مي‌يابد. درمان‌هاي خانگي براي فروكش كردن علائم آن استفاده مي‌شودو سبب جلوگيري از گسترش ويروس مي‌گردد. در عفونت مزمن هپاتيت B، درمان شامل بررسيشرايط و بيمار استفاده از داروهاي ضد ويروسي جهت جلوگيري از آسيب رساندن به كبدمي‌باشد. اگر بیماری به كبد آسيب جدي رسانده باشد، ممكن است جهت درمان پيوند كبد درنظر گرفته شود.

مراقبت در منزل

كاهش فعاليت:

كاستن از ميزانفعاليت و هماهنگ كردن آن با توان خود، نكته‌اي مهّم است. شما نبايد دائماً در بستراستراحت نمائيد اما بايد به نياز بدن خود، هنگامي كه خسته مي‌شويد توجه نمائيد. ازرفتن به سركار و مدرسه مگر در صورتيكه حجم كارهايتان در توان شما باشد اجتناب كنيد. از ورزش شديد بپرهيزيد. بتدريج كه بهتر مي‌شويد مي‌توانيد رفته رفته به فعاليتمعمولي خود باز گرديد، در صورتيكه سريعاً و بدون توجه به توان خود، فعاليتهاي عاديخود را شروع كنيد ممكن است مجدداً بيمار شويد.

تغذيه مناسب:

اگر چه ممكن استاشتها نداشته باشيد امّا تغذيه مناسب لازم است، اكثر مبتلايان با گذشت روز دچاربدتر شدن حالت تهوع و بي‌اشتهايي مي‌شوند. خوردن يك وعدة غني و كامل در صبح ووعده‌هاي سبك‌تر در ساعات بعدي مفيد مي‌باشد. پزشكان رژيم غذايي پركالري – پرپروتئين را براي بيماران هپاتيتي توصيه مي‌كنند.

جلوگيري از كم آب شدن بدن:

بسیار مهّم است هنگامي كه مبتلا به هپاتيت B هستيد مخصوصاً اگر استفراغ مي‌‌كنيد آببه ميزان زياد بنوشيد. اگر تحمل مي‌كنيد نوشيدن آب گوشت و ميوه با توجه به تامينكالري بيشتر براي شما، مفيد مي‌باشد. بسياري از نوشيدنيهايي كه ورزشكاران استفادهمي‌كنندو در فروشگاهها موجود مي‌باشد در صورت استفراغ می توانندمواد معدني والكتروليت‌های ازدست رفته را جبران نمایند.

اجتناب از الكل و داروها:

هپاتيتمتابوليسم الكل و برخي داروها را مختل مي‌كند. این مواد روند تخريب كبد را تسريعمي‌كنند. اگر داروي تجويز شده توسط پزشك را استفاده مي‌كنيد ممكن است پزشك مصرفدارو را تا بهبود كامل كبد به تعويق اندازد. به هر حال بدون توصیه پزشك، خودسرانهدارو مصرف نكنيد. در مورد تمام داروهاي مصرفي خود اعم از تجويز شده، داروهاي گياهيو استامينوفن از پزشك خود سؤال كنيد. استامينوفن میتواند باعث تخريب كبدشود.

كنترل خارش بدن:

برخي از افراد مبتلا به هپاتيت، گاهي دچار خارش پوست بدنمي‌شوند، كنترل اين وضعيت با خنك نگهداشتن پوست، اجتناب از در معرض آفتاب قرارگرفتن، پوشيدن لباسهاي نخي و استفاده از برخی داروها مقدور مي‌باشد. در صورت تمايلبه استفاده از دارو حتماً با پزشك خود مشورت نمائيد و دستورات درج شده روي بستهدارو مطالعه كنيد و در صورت بروز هر گونه عارضه، مصرف دارو را قطعنمائيد.

درمانهاي ديگر

برخي از افراد مبتلا به هپاتيت B حاددچار استفراغ و از دست دادن شديد آب مي‌شوند در اين موارد شايد نياز به بستري دربيمارستان براي دريافت مايعات وريدي باشد.

درماندارويي

برای افراد مبتلا به هپاتيت B حاد استفاده از دارو های ضدويروسيتوصيه نمي‌شود. در هپاتيت B مزمن كه ويروس داراي فعاليت تكثير شونده بوده و يا روندتخريبي كبد شروع شده باشد این دارو ها توصیه می شوند. در واقع دريافت داروهايضدويروسي در موارد مزمن هپاتيت B بستگي به حضور آنتي ژن سطحي ويروس هپاتيت B (HBSAg)، مقدار DNA اين ويروس و نيز ميزان آنزيمهاي كبدي در خوندارد.

داروهاي ضدويروسي كه مورد استفاده قرار مي‌گيرند:

اينترفرون‌هامانند interferon alfa-2b و pegylated interferon alfa -2a.
مهاركنندة آنزيمنوكلئوزيد ترانس كريپتاز معكوس (NRTIS) مانند

adefovir, lamivudine, and entecavir .

سنجيدن فوائد درمان در مقابل خطرات آن الزامي است. درمان در 40% موارد هپاتيت B مزمن مفيد خواهد بود.

درمان جراحي

هپاتيت B كبد را آلودهمي‌كند و معمولا نیاز به درمان جراحي ندارد. بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن که مبتلابه آسيب كبدي جدي شده اند است ممكن است نياز به پيوند كبد داشته باشند. در موارد كميهپاتيت B حاد سريعاً به سمت نارسائي كبد پيش مي‌رود كه هپاتيت برق آسا ناميدهمي‌شود. در این موارد نیز شاید نياز به پيوند كبد باشد.

واکسن هپاتیت B

دو نوع واکسن هپاتیت B که محتوی HBSAg می‌باشد در دسترساست. واکسنهای بدست آمده ازپلاسمای خون وواکسنهای نوترکیبی. هر دو نوع واکسن حتی اگرپس از تولد تلقیح شوند مطمئن ، ایمنی‌زا و اثر بخش هستند. (آنتی بادی مادری تاثیریبر پاسخ به واکسن نمی‌گذارد) بیش از 90 درصد کودکان حساس پس از سه دوز واکسن ، آنتیبادی محافظت کننده را تولید می‌کنند و در اکثر مطالعاتی که بر کودکان هم گروه برایبیش از 10 سال انجام شده است اثر بخشی واکسن جهت جلوگیری از حامل مزمن شدن از 90درصد تجاوز می‌کند.

واکسنهای جدید هپاتیت B

واکسن جدید هپاتیت ب : جذب از طریق پوست

در جدیدترین بررسی ها، واکسنیبرای جلوگیری از عفونت با این ویروس طراحی شده است. برای ساخت این واکسن، دی.ان.ایویروس به ذرات بسیار ریز طلا چسبانده می شود. پودر حاصل بدون نیاز به هیچوسیله‌ای به روی پوست مالیده و توسط گاز هلیم جذب پوست می‌شود. به محض نفوذ به داخلسلولهای اپیدرمال (لایه بیرونی) پوست، دی.ای.ان از ذرات طلا جدا می‌شود و با تولیدمواد ایمونوژنی (ایمن- ژنی) باعث، برانگیختن نظام ایمنی بدن و ایجاد ایمنی علیه اینعامل عفونت‌زا می‌گردد. از آنجا که این واکسن فاقد عوامل مسئول در رپلیکاسیون )بازگشت) یا عفونت‌زایی می‌باشد، به خودی خود نمی‌تواند بیماری ایجاد کند.

واکسن ژنی هپاتیت ب

برای این نوع هپاتیت، همانندهپاتیت A یک واکسن غیر فعال وجود دارد و آن تزریق گاماگلوبولین است که پس از سرایت بیماریفعال می‌شود. واکسن فعال دیگری نیز وجود دارد که به تازگی از مواد مصون کنندهژنتیکی ساخته شده است و بهترین مصون کننده نسبت به این فرم از هپاتیت است.

ایمنی زایی واکسن ژنی هپاتیت ب

بررسی ایمنی زایی واکسن ژنتیکیهپاتیت ب در آزمایشگاه نشان داده شده است که تزریق مقادیر کمی از واکسن ژنیحاوی ژن رمز کننده پادتن سطحی ویروس هپاتیت، قادر به تحریک قوی نظام ایمنی و تولیدپادتنهای ضد آنتی ژن می‌شود.

در واکسنهای ژنی به جای استفاده از میکروب یاپروتئین، از دی.ان.ای حاوی رمزهای ژنتیکی پروتئین مربوطه به عنوان واکسن استفادهمی‌شود. ژن رمز کننده پادتن سطحی ویروس هپاتیت به یک پلاسمید و یا حامل ژنتیکیمناسب حاوی راه انداز ویروس ساتیومگال کلون می‌شود، به نحوی که تزریق این پلاسمیدبه عضله یا زیر جلد حیوان آزمایشگاهی سبب القا ژن و تولید مقادیر مناسبی از پادتنمذکور در بافت می‌شود.

در این تحقق مشخص شده واکسن ژنی هپاتیت برتریهایبسیاری نسبت به واکسن پروتئینی ضد هپاتیت ب دارد. در این طرح با استفاده ازسیستم لیپوزومی برای انتقال دی.ان.ای به سلول، مشخص شده است که یک بار تجویز واکسنژنی، واکنش ایمنی قوی تری نسبت به واکسن موجود هپاتیت ایجاد می‌نماید. امید است باکسب نتایج مناسب، در آینده مرحله بالینی آزمایش بر روی آنان انجام گیرد.

پیشگیری

امکان واکسیناسیون برای مسافران و کارکنان مراکز پزشکی و غیرهکه در معرض خطر آلوده شدن با فرآورده های خونی و مایعات بدنی آلوده هستند، وجوددارد. برای هپاتیت B چندین بار واکسن زدن توصیه می شود که در مورد هپاتیت B تا 5سال ایمنی حاصل می‌شود. در حال حاضر، واکسنی تهیه شده است که بدن را در قبال هپاتیتنوع A و B ایمن می‌کند.

خطر ابتلا به هپاتیت B با واکسیناسیون و رعایتاحتیاطهای لازم برای کاهش خطر عفونت کاهش پیدا می‌کند. همچنین باید دانست که همهکشورهای جهان تست غربالگری خون اهدا کننده را جهت تشخیص هپاتیت B انجام نمی‌دهند درحالی که این امر ضروری به نظر می‌رسد.

گروههای پرخطر برای ایمن سازی هپاتیت ب

کلیه پرسنل شاغل در مراکز درمانی بستری و سرپایی که با خون و ترشحات آغشته بهخون به نحوی در تماس هستند شامل : پزشکان ،پرستاران ، ماماها ، بهیاران ، کمکبهیاران ، واکسیناتورها ، دندانپزشکان ، کمک دندانپزشکان ، کارشناسان و تکنسینهایآزمایشگاههای تشخیص طبی، نظافتچیان واحدهای بهداشتی درمانی و آزمایشگاههای تشخیصطبی ، دانش آموزان بهورزی ، دانشجویان پزشکی، دندانپزشکی ، پرستاری و مامایی و...

بیماران تحت درماندیالیز وافرادی که بطور مکرر خون یا فرآورده‌های خونی دریافت می‌کنند )تالاسمی،هموفیلی و....) اعضاء خانواده ، فرد +HBsAg ساکن دریک واحد مسکونیکودکانی که در کانونهای اصلاح وتربیت نگهداری می‌شوند، کودکان عقب مانده ذهنی وپرسنل مؤسسات نگهداری این کودکان و خانه سالمندان.

آتش نشانها، امدادگران اورژانس ،زندانبانان ،کارشناسان آزمایشگاههای تحقیقاتجنایی و صحنه جرم، افراد دارای رفتارهای پرخطر جنسی و اعتیاد تزریقی که تحت پیگیری مداوم هستند.

افراد آلوده به هپاتیت C که حداقل یک تست تکمیلی مثبت دارند.

زندانیانی که دارای رفتارهای پرخطر هستند و محکومیت آنها بیش از 6 ماه می‌باشد ورفتگران شهرداریها.

توصیه‌هایی در ارتباط با واکسن هپاتیت ب

در حال حاضر دوز یادآور واکسیناسیون «هپاتیت ب» توصیه نمی‌شود.

در صورتیکه نوبتهای قبلی واکسیناسیون «هپاتیت ب» با استفاده یکی از دو نوعواکسن پلاسمایی یا نوترکیبی (Recombinant) باشد، ادامه واکسیناسیون با نوع دیگر درنوبتهای بعدی بلامانع است.

اگر پس از تولد وتزریق واکسن هپاتیت ب مشخص شود که نوزاد از مادر +HBsAg بهدنیا آمده است حداکثر زمان دریافت ایمونوگلوبولین اختصاصی هپاتیت ب یک هفته بعد ازتولد می‌باشد.

در صورتیکه نوزاد از مادر +HBsAg متولد شده باشد،باید بطور همزمان نیم میلیلیتر «ایمونوگلوبولین» اختصاصی «هپاتیت ب» در عضله یک ران واکسن «هپاتیت ب» در عضلهران دیگر در اسرع وقت و ترجیحا در ظرف 12 ساعت پس از تولد تزریق شود .در صورت عدمدسترسی به ایمونوگلوبولین اختصاصی ، تزریق واکسن (هپاتیت ب)به تنهایی نیز درساعات اولیه پس از تولد حدود 70 تا 80 درصد ایمنی ایجاد می‌کند.

در افراد مبتلا بههموفیلی، واکسن «هپاتیت ب» باید زیر جلدتزریق شود.

نوزادانی که از مادران +HBsAg متولد شده اند و علاوه بر دریافت نوبت اول واکسن،ایمونوگلوبولین نیز دریافت شده‌اند در سن 15-9 ماهگی باید از نظر HBsAg و HBsAb کنترل شوند و در صورت لزوم مورد پیشگیری قرار گیرند.

واکسیناسیون «هپاتیت ب» هیچگونه مورد منع تلقیح ندارد، حتی اگر فرد HBsAg مثبتباشد.

افرادی که جزء گروه پرخطر هستند ودر آنها تجویز واکسن هپاتیت ب توصیه شده ، سهماه بعد از دریافت آخرین دوز واکسن تیتر آنتی بادی (HBsAb) آنها کنترل و در صورتیکهتیتر آنتی بادی آنها کمتر از ده باشد یک دوره کامل واکسیناسیون (سه نوبت) با دوز دوبرابر معمول دریافت نمایند ولی سایر افرادی که جزء گروههای پرخطر نیستند نیاز بهبررسی تیتر آنتی بادی ندارند.

منابع:

http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=18664

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/mavara-index.php?page=%d9%87%d9%be%d8%a7%d8%aa%db%8c%d8%aa+B&SSOReturnPage=Check&Rand=0

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%87%D9%BE%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D8%AA_%D8%A8%DB%8C

http://www.seemorgh.com/health/default.aspx?tabid=2175&conid=2244

http://www.professorsoltanzadeh.com/hepatit.htm

http://www.irshafa.ir/post-3932.aspx

http://www.pezeshkan.org/?p=19060

http://www.pezeshk.us/?p=2868

http://www.pgbrci.ir/old/pages/bimariha/govareshi/hepatitB.htm

http://www.idtmrc.ac.ir/ForPatients/viewinformation.aspx?id=23

http://www.aftabir.com/articles/view/health_therapy/illness/c13c1159690998_hepatitis_p1.php/%DA%86%D9%87-%DA%86%DB%8C%D8%B2%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%84%D8%A7%D8%B2%D9%85-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D9%87%D9%BE%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D8%AA-%D8%A8-%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%85